4 grudnia każdego roku obchodzone jest święto górnicze, tak zwana BARBÓRKA. Nazwa święta pochodzi od imienia świętej – Barbary. Według legendy święta Barbara była córką bogatego poganina Dioskura z Heliopolis. Wysłał on córkę na naukę do Nikomedii, gdzie Barbara spotkała się z chrześcijaństwem. Nauki te spodobały się kobiecie tak bardzo, że przyjęła chrzest, a co więcej złożyła śluby czystości. Zdenerwowało to ojca-poganina, który w obawie o swoją pozycję i urząd, zamknął Barbarę w wieży. Tam ją głodził, a nawet oskarżył przed sądem. Kiedy zapadł wyrok skazujący, Dioskur sam obciął córce głowę. Jak głosi legenda, w trakcie tej okrutnej egzekucji zabił go piorun. Legenda podaje także, że do oczekującej na śmierć Barbary zstąpił Anioł i przyniósł jej komunię. Dlatego właśnie Barbara uważana jest za patronkę dobrej śmierci.
W dniu 5 grudnia, na zajęciach popołudniowych rozmawialiśmy o trudnej pracy górników, ich stroju i godle. Każdy przedszkolak wykonał CZAKO - czapkę z pióropuszem.